Sen embargo hai unha cousa que non cambia: o arte é inherente ao ser humano, é necesario, se necesita crear con beleza, a beleza se require. Quizáis por iso, nas épocas escuras, de sufrimento e represión, cócense novos conceptos, e despois explota, explota en diferentes correntes, sensacións e modas.
Durante un período de tempo pode parecer que hai calma, hai sosego, incluso que hai certo estancamento de innovación, de sorpresa; pero eu non o penso así, senón que estase a pensar, a escachar a cabeza ata dar co estilo que defina o presente, que recolla un pensamento... E iso, paréceme tanto ou máis difícil que dar con un avance tecnolóxico ou científico.
Hai, uns días Manolo, na clase, comparaba a movida viguesa co presente, e comparaba tamén á xuventude, que non tiña inquietudes, que non creaba, que non inxeniaba. Non podo estar máis en desacordo, é máis, nese momento teño que recoñecer que incluso me molestou.
Témolo difícil e fácil á vez: a nosa cantidade de medios e facilidade para chegar a eles é increíble, case calquera pode chegar a ser "algo", pero ao mesmo tempo esa "facilidade" se transforma na "impureza" nas artes, hai moito e de pouca calidade, é triste ver o vacío que está todo de sentimento, innóvase, en medios e en conceptos, pero non no contido, en realidade é todo unha repetición do anterior, pero con lixeiras modificacións máis contemporáneas, máis abstractas, máis surrealistas, que é o que gusta, non entender. ¿Non sí? Ésta é a nosa dificultade: romper con todo, crear a partires da nada, olvidar todo o antes feito, todos os estilos, e empezar de cero. Somos unha xuventude saturada, nada nos sorprende, somos exigentes, e iso Manolo, é o que estamos a facer, porque non todas as épocas da Historia son de grandes correntes artísticas, e de grandes mentores e precursores, senón que moitas outras son de romper, co anterior, e idear. Ésta é a nosa dificilisima misión.
Fago agora un stop , nuns anos determinados, nun contexto histórico en concreto, e intento retratar o que podería ser os comezos duns artistas en potencia.
Fago agora un stop , nuns anos determinados, nun contexto histórico en concreto, e intento retratar o que podería ser os comezos duns artistas en potencia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario