Na vida hai moitos tipos de relacións entre as
persoas, algunhas son de parella e outras, por exemplo, entre pais e fillas, como a que vou contar eu agora.
Nesta historia hai tres personaxes: un pai, unha rapaza e unha praia. Dúas persoas
e un lugar que teñen unha unión e un sentimento moi agradable e especial cando
están xuntas.
Parece imposible que unha das maiores e mellores praias (como é
neste caso a de Valdoviño, ou mellor dito a da Frouxeira, un entorno natural do que goza Galiza) poda conseguir
transportarte a outro universo o tempo no
que estás sentindo a area debaixo dos teus pés ou eses instantes nos que escoitas o ruxir das ondas,
ruxir que chega ao máis profundo do teu corazón.
Cada momento no que podemos escaparnos á nosa praia para tentar buscar a resposta a moitas das nosas dúbidas que están na nosa mente, imos. Cando necesitamos manter unha conversa onde ás veces hai boas novas ou, pola contra, só algunha bágoa derramada, imos . Cando no verán a marea está baixa e queremos darnos un baño antes de subir a xantar, imos. E cando desexamos quedarnos ata que a praia está baleira para ver as marabillosas postas de sol, facémolo.
Para min cada vez que se fala da Frouxeira é como
facer unha viaxe coa miña mente a un
mundo cheo de recordos dende a miña infancia ata o día de hoxe.
Únenos algo especial ao meu pai e a min con ela,
que somentes nolos dous podemos alcanzar a comprender.
Pero non todo é perfecto. Ás veces este lugar rebélase
e, en vez de aportar boas novas,traizoa e provoca situacións incorrixibles como
as mortes da xente que se leva cando está a facer surf ou a pescar; temporais
que acaban con múltiples vivendas ou desbordamentos na lagoa que acaban con moitos dos bens das familias
que viven preto dela.
Non todo na vida é agradable, hai que aprender a
ver os dous lados da realidade e saber que facer en cada caso para poder chegar a ser
felices.
Grazas a esta marabillosa praia fun capaz de vivir
momentos inesquecibles co meu pai, unha
persoa moi especial na miña vida.
Todo isto, e algún segredo máis, é o que
representa para min esta parte tan bonita
e misteriosa de Galiza, algo con moito significado que sempre me
acompañará ao longo da miña vida e que, dalgunha maneira, quero atrapar nas
miñas fotografías.
No hay comentarios:
Publicar un comentario