A veterana e e prestixiosa revista "Cuadernos de Pedagoxía" publica no seu número de xuño o magnífico traballo de seguimento sobre a nosa actividade durante o presente curso realizado pola pedagoga e xornalista Genara Borrajo. Adiantamos aquí un par de extractos da publicación. Cando podamos insertaremos o artigo integtramente.
Las eleccións galegas
De las elecciones gallegas a la memoria histórica
Montecoruto
miércoles, 5 de junio de 2013
Historia filosóficamente falando
Propoño un plantexamento da historia dende unha perspectiva filosófica.
A que vos soa a palabra historia? Con qué o relacionades? Cáles son os primeiros pensamentos que seguen á esa palabra?
Confeso que a min, particularmente a historia gústame, pero cos termos cos que eu a relaciono, non son para nada bos: rancia, aburrida, costosa, memorización, complicada, inexplicable, irrevocable, inevitable, repetida, fechas, guerras, lonxana, inimaxinable, imperceptible, inabarcable, inconclusa, manipulada... E un sin fin de sentimentos que vosoutros supoño que tamén tedes, e máis, cando Manolo anunciou a temática destes traballos non estaba para nada motivada, buscaba en google, tódolos temas que me ofrecía considerábaos máis que tópicos, aburridos, xa coñecidos, traballados, investigados... Polo tanto decidín mostrar que é para min a historia.
A que vos soa a palabra historia? Con qué o relacionades? Cáles son os primeiros pensamentos que seguen á esa palabra?
Confeso que a min, particularmente a historia gústame, pero cos termos cos que eu a relaciono, non son para nada bos: rancia, aburrida, costosa, memorización, complicada, inexplicable, irrevocable, inevitable, repetida, fechas, guerras, lonxana, inimaxinable, imperceptible, inabarcable, inconclusa, manipulada... E un sin fin de sentimentos que vosoutros supoño que tamén tedes, e máis, cando Manolo anunciou a temática destes traballos non estaba para nada motivada, buscaba en google, tódolos temas que me ofrecía considerábaos máis que tópicos, aburridos, xa coñecidos, traballados, investigados... Polo tanto decidín mostrar que é para min a historia.
Sucesos do 10 de marzo de 1972 na cidade de Ferrol
INTRODUCCION……
O ano 72 foi moi importante para Historia da Clase Obreira Galega. O periodo de tempo que vai dende o ano 66 ata os anos 70 e 71 estivo cheo de movilizacions co obxetivo de pedir a liberdade de dirixentes politicos e sindicais.
En Ferrol estabase negociando o Convenio Colectivo da Empresa Nacional Bazán, formando parte todo isto dunha loita polas reinvindicacions laborais e contra a Dictadura de Franco.
Entrevista a Rafael Pillado - 10 de Marzo do 72 from Antonio Otero on Vimeo.
O ano 72 foi moi importante para Historia da Clase Obreira Galega. O periodo de tempo que vai dende o ano 66 ata os anos 70 e 71 estivo cheo de movilizacions co obxetivo de pedir a liberdade de dirixentes politicos e sindicais.
En Ferrol estabase negociando o Convenio Colectivo da Empresa Nacional Bazán, formando parte todo isto dunha loita polas reinvindicacions laborais e contra a Dictadura de Franco.
Entrevista a Rafael Pillado - 10 de Marzo do 72 from Antonio Otero on Vimeo.
Unha irónica e equívoca mirada
Eu vivo en Covas dende
que nacín, e creo que ao ser un pobo pequeno, é fácil coñecer todos os
seus segredos, ben sexa polos meus antepasados como por exemplo os avós,
eses que non lles fai falta ir á wikipedia para saber cada detalle do
que aconteceu na vila, xa quixeran as enciclopedias virtuais transmitir o
que transmiten eles; ou ben sexa por noticias, ou simplememte por
observar os restos que aínda quedan, anacos de historia viva, presente.
Gústame traballar sobre temas cercanos a min ou a vós, porque creo que teñen máis interese que se conto cousas sobre Ourense ou Lugo.
O tema que escollín esta vez, ten que ver cos meus recordos (bos case sempre) e cos paseos familiares que solía dar ata o faro de Covas, no cabo Prior, ou mellor dito, "ás baterías", así era como chamábamos a ese paseo. Encantábame
porque a paisaxe era preciosa, o mar batía forte e as chorimas
resaltaban entre o frío inverno. Pouco a pouco as casas iban
desaparecendo, e a estrada facíase máis tortuosa. Unha vez que
chegábamos ao faro, eu corría hacia as construccións abandoadas que
había alí, dábanme entre medo, respeto e ao mesmo tempo diversión,
imaxinando que antes alí vivía xente, pero que xente?.. Non me cabía na
cabeza quen se podía ir aló, a un sitio tan apartado do mundo.
Outro recordo tamén bo,
era cando iba a casa dos meus outros avós, en Meirás. No camiño recordo
un campo onde había uns rapaces facendo exercicio, era un campo
extensísimo, despexado, sen ningunha árbore nin impedimento, salvo unhas
casas que se vían ao lonxe de onde saían ese rapaces.
jueves, 23 de mayo de 2013
Memoría histórica.
A primeria vez que oín "Memoria histórica" debiu de ser no 2004 ou 2005, se mal non recordo, xa que o que si lembro é que fora durante os inicios do goberno de Rodríguez Zapatero, eu cuns 9 ou 10 anos a verdade é que oir na TV e á miña familia esa palabra resultábame un tanto estrana xa que únicamente vía na pantalla imaxes en blanco e negro ou videos actuáis de operarios cavando grandes fosas.
Sen embargo hoxe en día, xa dende fai algún tempo, podo dicir que entendo ben o conepcto de memoria histórica e a súa importancia tanto no presente, no pasado ou no futuro. A memoria histórica resulta crucial e importantísima para lembrar quen somos e a nosa identidade mais parece que algúns "por certas razóns" impiden e intentan que isto non se leve a cabo. Pero é neceserio que se realice, é necesario que se escriben libros, que se graben filmes e documentáis, que existan paxinas como nomes e voces, é dicir que tanto as familias coma todo o mundo poidan saber que foi destas personas, as cales morreron simplemente por ser do bando perdedor (se ben tamén débese facer o mesmo cos caídos nacionáis), por verse involucrados nun conflicto que non desexaban.
Sen embargo hoxe en día, xa dende fai algún tempo, podo dicir que entendo ben o conepcto de memoria histórica e a súa importancia tanto no presente, no pasado ou no futuro. A memoria histórica resulta crucial e importantísima para lembrar quen somos e a nosa identidade mais parece que algúns "por certas razóns" impiden e intentan que isto non se leve a cabo. Pero é neceserio que se realice, é necesario que se escriben libros, que se graben filmes e documentáis, que existan paxinas como nomes e voces, é dicir que tanto as familias coma todo o mundo poidan saber que foi destas personas, as cales morreron simplemente por ser do bando perdedor (se ben tamén débese facer o mesmo cos caídos nacionáis), por verse involucrados nun conflicto que non desexaban.
Campo de concentración en galicia.
Recapacitando sobre a memoria histórica en Galicia víñanme algunhas ideas á cachola, algunhas non malas, mais a intención de ser máis persoal como Manolo pidérame fixome seguir e seguir cavilando ata que finálmente atopei o que buscaba, víñome á mente un recordo, unha pequena parte do rastro da posguerra na zona retida na mente do meu avó Jose Mª.
Istos sucesos sitúanse no ano 2006, por aquel entón eu cada verán pasaba as vacacións en Cedeira, unha pequena e encantadora vila pesqueira a medio camiño entre Pantín e Ortigueira (a continuación xeolocalizoa) para os que nunca tivérades a gran ocasión de visítala recoméndoa abertamente, non só a vila senón o mundo rural e aldeíñas que a rodean.
Istos sucesos sitúanse no ano 2006, por aquel entón eu cada verán pasaba as vacacións en Cedeira, unha pequena e encantadora vila pesqueira a medio camiño entre Pantín e Ortigueira (a continuación xeolocalizoa) para os que nunca tivérades a gran ocasión de visítala recoméndoa abertamente, non só a vila senón o mundo rural e aldeíñas que a rodean.
miércoles, 22 de mayo de 2013
UNHA LECCIÓN DE VIDA.
Había
unha vez unhas nenas e nenos que xogaban coas súas amigas e amigos
na rúa, no campeiro, na praza, na casa …
Eran
donos do seu tempo e disfrutaban del xogando ás carreiras, ao peón,
á corda, aos xogos de roda, á pelota...
Suscribirse a:
Entradas (Atom)