miércoles, 5 de junio de 2013

Montecoruto en "Cuadernos de Pedagogía"

A veterana e  e prestixiosa revista "Cuadernos de Pedagoxía" publica no seu número de xuño o magnífico traballo de seguimento sobre a nosa actividade durante o presente curso realizado pola pedagoga e xornalista  Genara Borrajo. Adiantamos aquí un par de extractos da publicación. Cando podamos insertaremos o artigo integtramente.
Las eleccións galegas
De las elecciones gallegas a la memoria histórica

Historia filosóficamente falando

Propoño un plantexamento da historia dende unha perspectiva filosófica.
A que vos soa a palabra historia? Con qué o relacionades? Cáles son os primeiros pensamentos que seguen á esa palabra?

Confeso que a min, particularmente a historia gústame, pero cos termos cos que eu a relaciono, non son para nada bos: rancia, aburrida, costosa, memorización, complicada, inexplicable, irrevocable, inevitable, repetida, fechas, guerras, lonxana, inimaxinable, imperceptible, inabarcable, inconclusa, manipulada... E un sin fin de sentimentos que vosoutros supoño que tamén tedes, e máis, cando Manolo anunciou a temática destes traballos non estaba para nada motivada, buscaba en google, tódolos temas que me ofrecía considerábaos máis que tópicos, aburridos, xa coñecidos, traballados, investigados... Polo tanto decidín mostrar que é para min a historia.

Sucesos do 10 de marzo de 1972 na cidade de Ferrol

INTRODUCCION……
O ano 72 foi moi importante para Historia da Clase Obreira Galega. O periodo de tempo que vai dende o ano 66 ata os anos 70 e 71 estivo cheo de movilizacions co obxetivo de pedir a liberdade de dirixentes politicos e sindicais.
En Ferrol estabase negociando o Convenio Colectivo da Empresa Nacional Bazán, formando parte todo isto dunha loita polas reinvindicacions laborais e contra a Dictadura de Franco.
Entrevista a Rafael Pillado - 10 de Marzo do 72 from Antonio Otero on Vimeo.

Esto si que é tirarse á piscina..

Memoria de Abuelo


Unha irónica e equívoca mirada


Ano 1975, acaba a dictadura, pero non o franquismo. ¿Por qué o penso? É sinxelo e curioso ao mesmo tempo.
Eu vivo en Covas dende que nacín, e creo que ao ser un pobo pequeno, é fácil coñecer todos os seus segredos, ben sexa polos meus antepasados como por exemplo os avós, eses que non lles fai falta ir á wikipedia para saber cada detalle do que aconteceu na vila, xa quixeran as enciclopedias virtuais transmitir o que transmiten eles; ou ben sexa por noticias, ou simplememte por observar os restos que aínda quedan, anacos de historia viva, presente.

Gústame traballar sobre temas cercanos a min ou a vós, porque creo que teñen máis interese que se conto cousas sobre Ourense ou Lugo.
O tema que escollín esta vez, ten que ver cos meus recordos (bos case sempre) e cos paseos familiares que solía dar ata o faro de Covas, no cabo Prior, ou mellor dito, "ás baterías", así era como chamábamos a ese paseo. Encantábame porque a paisaxe era preciosa, o mar batía forte e as chorimas resaltaban entre o frío inverno. Pouco a pouco as casas iban desaparecendo, e a estrada facíase máis tortuosa. Unha vez que chegábamos ao faro, eu corría hacia as construccións abandoadas que había alí, dábanme entre medo, respeto e ao mesmo tempo diversión, imaxinando que antes alí vivía xente, pero que xente?.. Non me cabía na cabeza quen se podía ir aló, a un sitio tan apartado do mundo.
Outro recordo tamén bo, era cando iba a casa dos meus outros avós, en Meirás. No camiño recordo un campo onde había uns rapaces facendo exercicio, era un campo extensísimo, despexado, sen ningunha árbore nin impedimento, salvo unhas casas que se vían ao lonxe de onde saían ese rapaces.